Afgelopen weekend hadden we met Androneda een mini-tour in Noordoost-Nederland! Op vrijdagavond speelden we namelijk in Groningen en op zaterdag in Zwolle.

Omdat Groningen een behoorlijk eind rijden is, konden we gelukkig net als vorig jaar na het optreden blijven slapen in het ‘hotelletje’ van de lokatie. En tsja, als je dan de volgende dag halverwege de middag alweer in Zwolle moet zijn om te soundchecken, heeft het weinig zin om tussentijds op en neer naar Nijmegen te rijden. Aldus besloten we om de ochtend en begin van de middag in Groningen door te brengen. Althans, Wouter en ik, want Patricia moest die dag ook nog repeteren met een andere muziekgroep (muzikantenleven…).

Groningen is echt een leuke stad – er zijn veel meer leuke, unieke winkeltjes dan de standaard ketens die je in het centrum van Nijmegen aantreft. We hebben er ontbeten, gewinkeld, geluncht en nog meer gewinkeld. Want Wouter is natuurlijk de ideale partner om hoedjes mee te shoppen.
Kijk toch eens hoe zwaar het muzikantenleven is…
Het optreden in Groningen was voor mij een experiment, want ik wilde graag in ear monitors uitproberen omdat ik vaak problemen heb met mezelf op de monitor terug te horen, aangezien beide bandgenootjes om me heen zowel zachter als harder dan ik kunnen spelen en ik op de doedelzak maar één volume heb. Patricia had zo’n setje, dus die mocht ik voor deze keer lenen.

Ik was er al voor gewaarschuwd dat het wel héél anders klinkt om jezelf op die manier terug te horen en dat klopt – het is alsof je temidden van een band staat die muziek aan het maken is, terwijl je tegelijkertijd een opname van jezelf aan het luisteren bent. Maar het hielp wel om mezelf beter te horen, vooral bij de zang. Die ging dan ook weer erg goed. Het doedelzak spelen iets minder, omdat ik heel erg bezig was met het geluid én bang was dat die dingen halverwege het optreden uit m’n oren zouden vallen (mijn op maat gemaakte oordopjes bleken er niet op te passen dus ik had generieke dingen erop gezet). Het optreden begon ook nog eens verkeerd, omdat ik bij het eerste nummer in het geheel geen monitorgeluid terugkreeg. Dus moest ik tijdens het nummer de aandacht van de geluidsman trekken, die vervolgens, terwijl ik speelde, de batterij van het apparaatje aan mijn riem verving… Niet heel relaxed natuurlijk. (Er kwam ook nog eens bij dat het podium niet diep genoeg was opgebouwd, waardoor ik bijna op de rand moest gaan staan om niet met mijn bourdonpijp tegen ons achtergronddoek te komen, waardoor ik weinig bewegingsruimte had en ik mijn bandgenootjes niet goed kon zien.) Ik hoorde ook ontzettend veel omgevingsgeluid door de monitor terug, dus mijn eigen tonen werden aangevuld met geroezemoes van het publiek, plus een hoop gekraak. Ik weet dus nog niet in hoeverre het iets voor me is. Ik weet niet wat normaal is, wat een kwestie is van de boel beter inregelen, en wat wordt veroorzaakt door mijn eigen microfoontjes.

In Zwolle wilde ik daarom gaan uitproberen hoe het is om te spelen met één in ear monitor in en met mijn andere oor gewoon het geluid om me heen op te pikken, maar er was helaas geen tijd om daarmee te experimenteren. De locatie in Zwolle was nieuw – ze hadden er nog nooit een folkbal gehost. Patricia had contact gelegd met de locatie en dus hadden wij dit evenement als band zelf samen met de beheerder aldaar georganiseerd. De beheerder had wel iets verstand van geluidstechniek, maar was ons niveau niet gewend, dus heeft Patricia het grootste deel van de soundcheck zelf gedaan (met haar eigen mengpaneel, want dat van de locatie had te weinig kanalen, en monitors hadden ze ook niet, maar die konden we gelukkig van de organisatie in Groningen lenen). Dat kostte natuurlijk meer tijd, dus hebben we maar besloten alleen de gewone monitors te gebruiken.

Omdat we het zelf organiseerden, hebben we ook zelf de dansuitleg aan het begin van de avond voor onze rekening genomen. Ik mocht de pasjes uitleggen, Patricia fungeerde als mijn lieftallige assistente en Wouter deed de muzikale begeleiding. Een mooi team! Gelukkig heb ik al eens vaker dansuitleg gegeven, maar ik merk dat ik het toch nog net iets vaker moet doen om automatisch aan alle belangrijke elementen te denken. Al had ik het mezelf ook niet gemakkelijk gemaakt door zowel een wals als mazurka uit te leggen. Dat zijn dansen die normaal gesproken niet altijd aan beginners worden geleerd, maar wij hebben er nogal veel van in onze setlist dus als we willen dat nieuwlingen gelijk mee kunnen dansen, is dat wel een betere keuze dan hen de jig (waar we er maar ééntje van hebben) aanleren.

Het was dus ook spannend hoeveel mensen er zouden komen opdagen, maar zowel in Groningen als in Zwolle was de opkomst gelukkig zeer netjes! Zelfs Richard was naar Zwolle gekomen om naar ons te luisteren. ❤ Iedereen leek positief, dus hopelijk betekent dat dat de locatie in de toekomst vaker beschikbaar komt voor het organiseren van folkbals.
Kijk, onze fans hebben onze matching outfits gekopieerd door hetzelfde shirt aan te trekken! XD
Het blijft mooi om de reacties op onze liedjes te horen, vooral op de Limburgse. Ook al verstaan mensen niet alle woorden, “Het lange aafsjied” (over het lange traject van afscheid nemen van iemand die ongeneeslijk ziek is) raakt velen. Er was ditmaal ook een Venloose die me aansprak over Oscar. Als Noordlimburgse verstond ze ook niet alle woorden en ze zei dat het even duurde voordat ze doorhad dat het over mijn kat ging – in eerste instantie dacht ze dat het erover ging dat mijn ouders mijn broertje ofzo hadden vermoord (Sorry pa en ma – het misverstand is inmiddels uit de wereld geholpen hoor! )

Het spelen in Zwolle ging een heel stuk relaxter dan in Groningen. Niet alleen door het gebrek aan geklooi met monitors, maar natuurlijk ook omdat we dankzij het optreden van de dag ervoor, een stuk beter op elkaar ingespeeld waren. Ik heb voor het eerst écht lekker relaxed gespeeld en tijd gehad om ook een beetje leuk op het podium te bewegen. Het was ook aan mijn bandgenootjes te merken. Oftewel: we moeten gewoon vaker optreden! Heeft er iemand nog een evenementje in de aanbieding…?