Dwingend karakter
(...) In het Koude Oorlogsdenken was het logisch om dan maar voor de andere kant te kiezen, en daar het een en ander door de vingers te zien. (...)
Hetzelfde zie je nu in de Amerikaanse cultuuroorlog, waarin sommigen zo walgen van ‘woke’ dat ze wel móéten kiezen voor de andere kant, ook al is het aan die kant inmiddels normaal om dictator Poetin te steunen en de democratisch gekozen Zelensky een dictator te noemen.(...)
Hoe blijf je kritisch op de status quo zonder een fellow-traveller te worden? Ook die vraag kan nu weer gesteld worden. Hoe lever je kritiek op de wapen-industrie zonder te verzanden in Russische propaganda, zoals ‘Oekraïne heeft de oorlog uitgelokt’? Hoe verdedig je de vrijheid van meningsuiting zonder in het kamp van JD Vance te belanden, de man die Europa de les leest over free speech, maar in eigen land woorden verbiedt en journalisten de toegang ontzegt? Hoe bespreek je grenzen aan migratie zonder mee te gaan in Elon Musks hysterische en leugenachtige campagnes voor Europese radicaal-rechtse partijen?
De tussenruimte moet bevochten blijven worden: de ruimte om zelf te denken, in te gaan tegen de taboes en modes van de dag, zonder te vallen voor een als ‘tegencultuur’ vermomd autoritarisme.
Floor Rusman
Tags: #nederlands #debat #polarisatie #fellow traveller #cultuuroorlog #woke #trump #extreemrechts #extreemlinks #musk #wapenindustrie #migratie #vrijheid van meningsuiting #desinformatie #propaganda #vance #autoritarisme