Uit NRC: een pleidooi van twee hoogleraren tégen systeemanalyse van psychiatrische problematiek.

De heren lijken, ik vermoed vanwege een zekere vorm van kokervisie, niet te begrijpen dat, ook als het neoliberalisme niet voor 100% van de problematiek verantwoordelijk is (hell, zelfs al zou het voor slechts 10% verantwoordelijk zijn!) een dergelijke analyse alleen al relevantie heeft omdat het systeem een contingente, en dus TE VERMIJDEN oorzaak is, en omdat zo'n analyse daarmee richtinggevend kan zijn voor de politieke keuzes die we maken.

Niet omdat we intellectueel lui zijn, maar omdat het politieke oplossingen biedt.

Of, om met een tekst van Loesje te spreken: "Loesje: tegen het georganiseerd internationaal verdriet". Het woord "georganiseerd" is daarin essentieel.