Vrij Nederland (€)

Er zijn andere tijden geweest waarop het label ‘onbeschrijflijk’ van toepassing was, maar ons tijdperk, dat zich kenmerkt door een genocide die zich voor onze neus afspeelt, spant de kroon. Carel Peeters las Geweten van Maurits de Bruijn en De wereld na Gaza van Pankaj Mishra. (...)

(Tekst loopt door onder de kaart.)

Kaart van de Gaza strook (Wikipedia)

Daarbij hoort ook het verschijnen bij van Renate Rubinsteins Jood in Arabië, goi in Israël (1967)], het verslag van haar reizen naar Israël, Jordanië, Libanon en Egypte. Wanneer je zinnen uit dat boek licht zie je meteen dat er in al die jaren niets veranderd is in de kritiek op Israël. Of het nu zeventig, vijftig of vijfentwintig jaar geleden is. Steeds worden voor de hand liggende oplossingen aangedragen en door de Israëlische regeringen weggewuifd. Aan verhelderende inzichten was nooit gebrek. Renate schrijft bijvoorbeeld: ‘Juist omdat de Joden weten wat het betekent om tweederangsburger te zijn, en om vluchteling te worden, zouden zij zich in Palestijnen moeten kunnen verplaatsen. Mij kostte het geen enkele moeite’. (...)

Deze week verschijnt Over antisemitisme van Mark Mazower, die het ook nog maar een keer zegt: ‘Het gelijkstellen van kritiek op Israël en antisemitisme is funest.’ En dat is precies wat de Israëlische minister van defensie Yisrael Katz aanhoudend doet. (...)

[O]ns tijdperk, dat zich kenmerkt door een genocide die zich voor onze neus afspeelt en waar niemand iets tegen doet/niemand iets tegen kan doen, spant voorlopig de kroon. Zoveel cynische verwoesting door Hamas en Israël. Zoveel doden en gewonden. Zoveel hongersnood. (...)

Zeker is ook wat Pankaj Mishra in De wereld na Gaza schrijft: ‘de littekens van het onheil zullen nog tientallen jaren in Gaza te zien zijn: aan de verwonde slachtoffers, de verweesde kinderen, het puin van de steden, de dakloze mensen en het bewustzijn van de alomtegenwoordige massale rouw.’ Die littekens zullen ons worden nagedragen. (...)

Onder Menachem Begin als premier (1977) begon het Israëlische establishment met het creëren en verspreiden van een heel specifieke versie van de Shoah: de Shoah als ‘immer dreigend gevaar’. Dat wordt vandaag nog steeds door de Israëlische leiders gebruikt ‘om hun routinematige expansionisme en vlagen van disproportioneel geweld tegen Palestijnen te legitimeren’, schrijft Mishra. Met de Shoah schermen betekent de tegenstander in één keer machteloos maken. Maar er waren Israëliërs die zich er niet door lieten inpakken, zoals de gematigde Abba Eban, diplomaat en minister van Buitenlandse Zaken (1968-1974). Die zei: ‘Het wordt tijd op eigen benen te staan en niet op die van zes miljoen doden.’ (...)

Het beste is te doen wat Primo Levi alweer enige tijd geleden deed: ‘We moeten de impuls emotioneel solidair met Israël te zijn onderdrukken om de fouten van Israëls huidige heersende klasse onbevooroordeeld te kunnen bediscussiëren. Weg met die heersende klasse.’

Hele artikel

Tags: #nederlands #boeken #gaza #israel #palestijnen #palestina #mensenrechten #oorlogsrecht #genocide #vn #verenigde naties #bezette gebieden #oorlogsmisdaden #bestand #vrede #breaking the silence #burgerdoden #antisemitisme