11 november 2025

Vandaag heb ik mijn hoofd weer geschoren. Dat doe ik zelden en zeker niet met regelmaat. Ik mis de structuur die dat vergt. Ik mis structuur.
In mijn droom hebben mijn prioriteiten een ritme. Daarin hoef ik niet telkens opnieuw te kiezen wat mijn aandacht om te groeien krijgt, maar onderhoud ik wat mijn aandacht verdient, of, nog beter, groei daarvan. Zoals veel mensen hun verantwoordelijkheden jegens opdrachtgevers en kinderen met een regelmaat naleven, hoop ik ook ooit mijn tijd te benutten.
Afspraken nakomen gaat me goed af. Daar hoef ik geen motivatie voor te vinden. Verplichtingen aan mezelf zijn het probleem. Zo moet ik de kans dat ik begin met leven op mijn oorspronkelijke manier vergroten, maar verdrijf ik zonder helder zicht op waar kansen daarvoor liggen vaak tijd met afleiding. Herhaaldelijk maak ik mezelf wijs dat aan een poging om een stap in de goede richting te zetten een periode van het juiste gemoed vinden en moed verzamelen vooraf mag gaan. Toch weet ik dat ik mijn moed en gemoed af moet dwingen, en dat ik daarmee voort moet maken.
Telkens onderneem ik uiteindelijk een actie waarmee ik synergie op gang hoop te krijgen. Vaak wacht ik vergeefs op een reactie. Dan lijkt bijvoorbeeld de moed om te vragen of mijn e-mail aan is gekomen een schaars goed.
Vandaag doe ik moeite voor antwoorden op de vraag: hoe krijg ik zo vlot mogelijk gepaste antwoorden op mijn vragen aan ambtenaren en organisaties? Nu ik mijn dagboekoptekeningen in het fediversum deel, kan iedereen mij daar tips geven. Ik ben benieuwd hoeveel reactie deze actie oplevert.