31 augustus 2025
Sinds ik weet van een openbaar computerprogramma voor consensusvorming hoop ik snel deel uit te maken van democratische processen die het gebruiken. Wonend in een stad waarvan geen inwoner opkijkt van achterkamertjespolitiek op het stadhuis, ervaar ik al jaren ongeduld. De provincie waarin ik resideer verzacht dat door zich voor een Nederlandse versie van het gereedschap genaamd Polis in te zetten, net als ik hopend dat het ‘een standaard wordt voor digitale participatie in Nederland’.
Ik zie al voor me hoe mensen gewend aan Polis ermee bezig zijn in allerlei hoedanigheden. Verenigd als inwoners van bestuursgebieden, als vakbondsleden, als ouders van leerlingen van een scholengemeenschap, als huurders van wooncorporaties… kunnen zij kenbaar maken welk standpunt hun door grote getale gedragen steun heeft. Geen liefhebber van democratie stemt op bestuurders die meerderheidsstandpunten niet meenemen in hun besluitvorming. Transparantie creëert vertrouwen.
Nu Nederlands gebruik van het platform groeit, lijkt de tijd me rijp om mijn ongeduld om te zetten in journalistieke actie. Daarom heb ik e-mails met de vraag waarom Polis nog niet in Rotterdam is gebruikt gestuurd naar mensen die ermee hun voordeel kunnen doen. Mijn nieuwsgierigheid naar processen die onder andere Rotterdamse wijkraadsleden geschikt achten om het programma in toe te passen, is nog onbevredigd. Een paar wijknetwerkers lijken niet eens kennis ervan te willen nemen. Een van hen stuurde me, vermoedelijk in een poging behulpzaamheid te veinzen, wel een link naar de gemeentelijke webpagina waarop alle mogelijkheden voor burgers om te participeren in de stadsdemocratie vermeld staan, oftewel de pagina die de aanleiding van mijn vragen bevestigt.
Gissend naar wat al het stilzwijgen motiveert, vraag ik me af hoeveel raadsleden liever met een paar vriendjes politiek bedrijven dan het Rotterdamse onderling vertrouwen versterken door zo democratisch mogelijk besluiten te vormen, en hoeveel van hen liever lui dan moe zijn. Eén fractielid liet vlot haar onbenul van wat Polis behelst en haar wil om zich erin te verdiepen blijken. Misschien kan zij nu enig licht op de zaak werpen. Wordt vervolgd…
Ondertussen loont misschien een blik af van de lokale overheid, op grote organisaties met sociaal-maatschappelijke doelen, zoals wooncorporaties. Die kunnen het gereedschap intern voor bestuurlijke processen gebruiken, maar ook ermee aan het stadsbestuur bewijzen welk beleid de huurders waaruit een groot deel van alle Rotterdammers bestaat wensen. Die kunnen zo antwoord geven op vragen die ik maanden geleden stelde in dit bericht op Friendica: friendica.world/display/84b6ef….
In mijn dromen is mijn wereld fijn. In mijn dromen krijg ik op alle vragen die ik e-mail antwoord.
Sinds ik weet van een openbaar computerprogramma voor consensusvorming hoop ik snel deel uit te maken van democratische processen die het gebruiken. Wonend in een stad waarvan geen inwoner opkijkt van achterkamertjespolitiek op het stadhuis, ervaar ik al jaren ongeduld. De provincie waarin ik resideer verzacht dat door zich voor een Nederlandse versie van het gereedschap genaamd Polis in te zetten, net als ik hopend dat het ‘een standaard wordt voor digitale participatie in Nederland’.
Ik zie al voor me hoe mensen gewend aan Polis ermee bezig zijn in allerlei hoedanigheden. Verenigd als inwoners van bestuursgebieden, als vakbondsleden, als ouders van leerlingen van een scholengemeenschap, als huurders van wooncorporaties… kunnen zij kenbaar maken welk standpunt hun door grote getale gedragen steun heeft. Geen liefhebber van democratie stemt op bestuurders die meerderheidsstandpunten niet meenemen in hun besluitvorming. Transparantie creëert vertrouwen.
Nu Nederlands gebruik van het platform groeit, lijkt de tijd me rijp om mijn ongeduld om te zetten in journalistieke actie. Daarom heb ik e-mails met de vraag waarom Polis nog niet in Rotterdam is gebruikt gestuurd naar mensen die ermee hun voordeel kunnen doen. Mijn nieuwsgierigheid naar processen die onder andere Rotterdamse wijkraadsleden geschikt achten om het programma in toe te passen, is nog onbevredigd. Een paar wijknetwerkers lijken niet eens kennis ervan te willen nemen. Een van hen stuurde me, vermoedelijk in een poging behulpzaamheid te veinzen, wel een link naar de gemeentelijke webpagina waarop alle mogelijkheden voor burgers om te participeren in de stadsdemocratie vermeld staan, oftewel de pagina die de aanleiding van mijn vragen bevestigt.
Gissend naar wat al het stilzwijgen motiveert, vraag ik me af hoeveel raadsleden liever met een paar vriendjes politiek bedrijven dan het Rotterdamse onderling vertrouwen versterken door zo democratisch mogelijk besluiten te vormen, en hoeveel van hen liever lui dan moe zijn. Eén fractielid liet vlot haar onbenul van wat Polis behelst en haar wil om zich erin te verdiepen blijken. Misschien kan zij nu enig licht op de zaak werpen. Wordt vervolgd…
Ondertussen loont misschien een blik af van de lokale overheid, op grote organisaties met sociaal-maatschappelijke doelen, zoals wooncorporaties. Die kunnen het gereedschap intern voor bestuurlijke processen gebruiken, maar ook ermee aan het stadsbestuur bewijzen welk beleid de huurders waaruit een groot deel van alle Rotterdammers bestaat wensen. Die kunnen zo antwoord geven op vragen die ik maanden geleden stelde in dit bericht op Friendica: friendica.world/display/84b6ef….
In mijn dromen is mijn wereld fijn. In mijn dromen krijg ik op alle vragen die ik e-mail antwoord.
Elf Burgerman reshared this.